Afgelopen weekend lijkt de beslissing gevallen in de WK-match in Dubai. Vrijdag wist de wereldkampioen in een 7 uur durend gevecht zijn uitdager te verslaan in een partij die beide spelers tot eer strekt. Het eindspel van T+P+2 pi tegen D voerde hij met engelengeduld naar winst. Ik vroeg me na afloop af of mijn Chéron iets over dit eindspel te melden zou hebben, maar nog voordat ik dat kon uitzoeken, las ik in een mooi artikel op schaaksite.nl dat er tegenwoordig een database is waarin alle eindspelen met maximaal 7 stukken uitgeanalyseerd zijn. Zo werd bekend dat de verdediger er ergens niet in geslaagd was één van de twee nog beschikbare remisezetten te vinden (die op het eerste gezicht beter noch slechter leken dan de zet die hij speelde), terwijl de wereldkampioen even later juist wél één van de twee winnende zetten speelde. Zo ver zijn we dus inmiddels gekomen dat de computer ons ieder moment haarfijn uitlegt wat we eigenlijk hadden moeten doen. 

Hoe anders was dat in de periode dat ik leerde schaken. Ik had mijn kennis van mijn buurman, een erudiet man die in zijn zitkamer een prachtige schaaktafel met ingelegd (nep?)ivoor had staan met steigerende paarden mét ruiters, toren met spitsen en vele kantelen en pionnen als boeren met een helm op. Als ik met hem speelde, rookte hij vaak een sigaartje en af en toe mompelde hij even iets. Het was genoeglijk en uiteindelijk begon ik steeds meer te winnen! In diezelfde tijd speelde ik op school met een klasgenoot. We hadden een echt zakschaakspelletje. Plat. De stukken stonden als figuurtjes op labels die je in de gleufjes tussen de velden kon steken, aldus hun positie vastleggend. In mijn herinnering speelden we vaak partijen met volstrekt gesloten pionnenstructuren (Nimzowitsch zou trots op ons geweest zijn!) die werden beslist door de partij die de loper had die net wél de pionnen van de tegenstander kon aanvallen. Een essentieel inzicht, zo bleek later weer.

Na mijn lagere-schooltijd speelde ik een aantal jaren vrijwel niet meer, maar in 1972, tijdens de WK-match tussen Boris Spasski en Bobby Fischer, pakte ik het weer op. Mijn vader las het dagblad De Tijd en daarin schreef Jan Hein Donner iedere dag mooie verslagen van de partijen. Intussen gaf hij ook commentaar op de partijen, ik meen in het gebouw van het Handelsblad in Amsterdam, alwaar de zetten per telex binnenkwamen. Het was een tijd waarin afgebroken partijen nog aan de orde waren. Dus als er weer eens geen beslissing was gevallen, kon Donner zich er - met steun van zijn toehoorders - aan zetten om te bepalen wie er het beste stond. Niet zelden zat hij er naast, en hij was - uiteraard - niet de enige. De match had een spectaculair verloop met een uitdager die torenhoog favoriet was, maar eerst op achterstand kwam door de eerste partij te verliezen en voor de tweede niet te komen opdagen (iets met camera's of zo die hij overal veronderstelde, ja, hij was zijn tijd ver vooruit!) om daarna keihard terug te slaan en de vertegenwoordiger van de communistische Sovjet-Unie verpletterend te verslaan! Met al die spanning en sensatie kon het natuurlijk niet uitblijven of het schaakvirus kreeg me weer te pakken. Mijn oudere broer deed overigens vrolijk mee maar heeft het edele spel daarna, voorzover ik weet, nooit meer gespeeld. Het kan verkeren.

Wat een rust trouwens, toendertijd, in vergelijking met al die sites die tegenwoordig meningen over de partijen live onze ether in slingeren, terwijl allerlei onbekenden ertussendoor allerlei klinkklare onzin op de chat gooien die bijna noodzakelijkerwijs níets maar dan ook helemaal níets met de gang van zaken op het bord of in de schaakwereld te maken heeft. Ja, daar word ik wel wat melancholisch van. En van het feit dat ik mijn clubgenoten niet aan het bord kan treffen op dit moment. Maar dat zou ik wél weer graag zien veranderen. Ik ga maar eens zo'n stokoude partij van mezelf opzoeken. Er is zoveel veranderd sindsdien... Blijf gezond en let op een beetje op elkaar! Tot gauw.

Frank Hoogenboom

 

 

 

 

 

0-

Jurrie Dedden, in gepeins verzonken achter de witte stukken, 2016 (foto: Nico Lemsom)

Afgelopen maandag bereikte ons het trieste bericht dat onze gewaardeerde, altijd goedgemutste clubgenoot Jurrie Dedden op 76-jarige leeftijd is overleden. Complicaties na een operatie werden hem fataal. "Een boer in hart en nieren, hij heeft het altijd op zijn manier gedaan", stond er op de rouwkaart die we ontvingen met voorop een prachtige foto van Jurrie met pet, tevreden uitkijkend over zijn kudde koeien. De keren dat ik het met hem over zijn bedrijf had, sprak hij er inderdaad met liefde over. En het bedrijf ging altijd voor, dus bij tijd en wijle was hij even afwezig op de schaakavonden om zich thuis verdienstelijk te maken. Onvoorstelbaar voor de schaakliefhebber-pur-sang, volstrekt begrijpelijk en vanzelfsprekend voor hem.

Weliswaar was hij er dus niet altijd, maar sinds hij in oktober 1987 lid van onze club werd, was hij wel degelijk veelvuldig present en deed hij volop mee! Wij kenden hem dus vooral als een fanatiek schaker die vele malen onze clubeer in de FSB-competitie heeft hooggehouden. Van opgeven had hij nog nooit gehoord, dus de meeste van zijn partijen duurden tot laat in de avond. Sommigen van ons verbaasden zich dat hij doorspeelde, ook al zag het er totaal verloren uit. Wijlen Henk Valkema kon er van meepraten. Henk, zo vertelden Leendert Plat en Nico Lemsom mij, had Jurrie een keer totaal overspeeld, maar Jurrie dacht natuurlijk niet aan stoppen en speelde onverstoorbaar door. Toen Henk dan maar staand achter het bord zijn zetten begon te doen, zette Jurrie hem pardoes stikmat! Het kostte Henk naar verluidt een aantal maanden zich van deze klap te herstellen en maandenlang mocht het woord stikmat op de club nog niet eens gefluísterd worden!

Leendert Plat stuurde me een notatie uit 1999 van zo'n partij waarin hij met de onverzettelijkheid van Jurrie te doen kreeg. Zie daarvoor de pagina "Partijen". Na afloop van iedere partij wilde Jurrie graag nog even kijken hoe het anders of beter had gekund en ook dan liet hij niet na minutieus alle mogelijkheden van zijn stelling te bekijken. En als hij eens wat eerder klaar was, dan wilde Meep Bouw wel even met hem sparren.
Jurrie's vriendelijke gemoed werkte kennelijk ook op het onze. Zowel Nico Lemsom als ik hebben ooit onze dame tegen hem weggegeven, een goedgeefsheid die wij toch zelden tentoonspreidden! Uiteraard nam hij onze giften vriendelijk in ontvangst als was het iets vanzelfsprekends. Maar dat zal nu dus afgelopen zijn, we zullen in hem een markante persoon missen die altijd voor een gezellige sfeer zorgde. Wij wensen zijn vrouw, kinderen en zus sterkte met de verwerking van dit grote verlies.

Frank Hoogenboom

Het is al eerder vermeld, maar voor de zekerheid, voor degenen die er afgelopen weken niet waren of het bericht hebben gemist:

Volgende week, 18 oktober 2021, is er geen schaken.

De reden hiervoor is dat, toen wij de nieuwe zaal hebben gehuurd ter vervanging van De Ontmoeting, de ruimte voor die avond al verhuurd was. De rest van het seizoen is dit geen probleem meer, die hebben we vastgelegd, maar voor deze avond waren we dus net te laat. De volgende keer schaken is dus op 25 oktober. Tot dan!

Dinsdag jl. togen we met 4 man richting de nieuwe club van Rob, Middelstum. Nauwkeurig chauffeerde Gert ons naar de plaatselijke Chinees te Bedum, het enige etablissement in de wijde omtrek van Middelstum dat in dit jaargetijde op dinsdag open is. Aldaar namen Louis, Leendert, Gert en ondergetekende het er goed van waarna we in het nakende donker richting Middelstum gingen. Daar aangekomen was alles donker, ook de omgeving van de borg Ewsum, waar toch het speellokaal zou moeten zijn. Nadat we een landbouwschuur hadden bewonderd, kwam er een eerste Middelstummer schaker opdagen die ons wist te vertellen waar we moesten zijn. SC Middelstum houdt domicilie in de theeschenkerij die in de voormalige borg Ewsum gehuisverst in, voorwaar een mooie omgeving! Wij kwamen daar niet - alleen - voor maar vooral om Rob de nodige eer te bewijzen en hem de beker voor 12 keer kampioen te overhandigen! Nadat ik hem ook nog had verteld dat ik in de simultaanpartij tegen hem door het oog van de naald was gekropen, konden we van start. We waren met het bestuurlijk sterkste team aan de start verschenen, voorzitter, penningmeester en een secretaris én oud-secretaris, maar al spoedig bleek dat geen garantie voor succes. Aan bord 4 kon Louis de dreigingen tegen f7 niet pareren, aan bord 3 werd de hele damevleugel van Gert zonder pardon opgerold en aan bord 2 speelde Leendert Albins tegengambiet wat al te driest. Hij behield het loperpaar, maar kon de gambietpion niet terugwinnen, sterker nog, hij moest er nog eentje geven waarna goede raad te duur werd. Ikzelf had aan bord 1 de kampioen tegen me en besloot maar eens te experimenteren met een vroege opstoot van mijn koningsrandpion. Dat liep aanvankelijk niet zo slecht, maar toen ik wat al te drieste aanvalsplannen kreeg, bleken de zwarte paarden me toch te machtig. Zo werden we dus met een 4-0 nederlaag naar huis gestuurd, maar dat mocht de pret van de mooie dag niet drukken. Komend voorjaar wellicht tegenbezoek uit Middelstum!

Frank Hoogenboom

Tijdens de jaarvergadering van 30 augustus jl is besloten met ingang van het nieuwe seizoen te gaan spelen in Buurthuis de Erven, Amstelland 2, 8302 NM Emmeloord. Nu onze oude speellocatie, de Ontmoeting, tot nader bericht gesloten zal blijven, was het nodig naar een andere om te zien en die hebben we hiermee dus gevonden. Er is een bar in het Buurthuis, maar die dienen we wel zelf te bemensen. We vragen ieders medewerking om dat in goede banen te leiden. Als vanouds beginnen we iedere maandagavond om 19.45 uur. 

Verder is er tijdens de ledenvergadering een bestuurswisseling geweest. Frans Westermann is teruggetreden als interimvoorzitter en opgevolgd door ondergetekende. Leendert Plat is teruggetreden als secretaris en opgevolgd door Louis Bramer. Matthijs Lijnema is toegetreden tot het bestuur als algemeen lid. Dank aan Frans en Leendert voor hun bestuurswerk van de afgelopen jaren!

Frank Hoogenboom