Print
Category: Externe Competitie
Hits: 3494

Het eerste wist wederom niet te winnen. Nadat in de vorige ronde pijnlijk was verloren in Damwoude, lukte het nu niet Philidor III op de knieën te krijgen. Aan bord 1 deed Rob Kamminga het heel behoorlijk tegen good old Maarten Etmans. Vanuit een dichtgeschoven stelling liet hij zijn illustere opponent nog flink schrikken door een kwaliteit te offeren in ruil voor een interessant initiatief, maar voor winst was het niet voldoende: remise.

Het tweede bord, waar Timo Koffeman de witte stukken aanvoerde, stond al snel in vuur en vlam. Paarden doolden rond op plekken waar men ze gewoonlijk in de Draak niet verwacht, en zwart (Hette van Popta) gooide er een toren tegenaan om de witte koning die zo onverstandig was geweest om in het midden te blijven, tot overgave te dwingen. Toen hij ook nog een dubbelschaak van paard en dame in de stelling vlocht, gaf ik geen stuiver meer voor de kansen van onze Urker teamgenoot. Hoe hij zich redde, is me ontgaan. Hij meldde nog wel dat het dubbelschaak Pg1++ kansrijker was geweest dan de partijvoortzetting, maar daar zal hij na zijn aalgladde winst niet meer om hebben gemaald!

Aan bord 3 voelde ik me al snel weinig op mijn gemak toen Erik Kruit in een Caro Kann een snelle ruil van de centrumpionnen koos en een kansrijke aanval op touw zette. Gelukkig aarzelde hij even waarna ik op de damevleugel het initiatief kon grijpen. Dat leverde me in de tijdnoodfase zelfs nog een pion op en misschien had ik nog kunnen winnen, maar aangezien ik het ook niet meer zag, liet ik een eeuwig schaak toe. 

Henk Valkema zit het in de FSB-competitie nog niet erg mee. Ook nu zat hij al vrij snel tegen een stelling aan te kijken waarin hij het ijzer met handen meende te moeten breken. Aeilko Bakema wist er wel raad mee: 0-1.

Ook voor Johan ten Napel verloopt de competitie nog niet naar wens. Aan bord 5 schoof Zahid Dzaferspahic hem van het bord in een eindspel met lichte stukken waarin hij net dat pionnetje meer had.

Tiemen de Jong zat de hele partij tegen het ijzersterke paard van Dik Kruithof op e5 aan te kijken. Hij probeerde eromheen te spelen en toen dat gelukt was, was er een remise-eindspel van 4 paarden overgebleven.

Aan bord 8 had Frans Brouwer intussen allang gewonnen. Hij verraste Siem van Eijk met een kwaliteitsoffer op e4 gevolgd door een schijnoffer met zijn paard op h7. Daarna miste ik even een stukje van de partij en toen ik weer terugkwam stond er een gewonnen dame-eindspel op het bord. 

Het slotakkoord was voor Nico Lemsom die zich aan bord 7 in de ellende had gestort tegen Siegbert de Jong. Hij verdwaalde met een paard op a4 en zag een kwaliteit in de doos verdwijnen. Niet alleen dat, datzelfde paard leek op d3 ook geen toekomst meer te hebben. Toch sleepte hij er nog een eindspel uit van 2T tegen T+P met beiderzijds 2 pionnen. Remise leek lange tijd het beste wat hij mocht hopen. In hevige tijdnood blunderde De Jong eerst zijn kwaliteit weg om vervolgens teveel van zijn vrijpion te verwachten met als onverwacht gevolg dat Nico mocht proberen een eindspel van dame tegen toren te winnen. Dat probeerde hij tevergeefs een minuut of 10 waarna hij remise gaf: eindstand 4-4 wat de verhoudingen wel redelijk weergaf.

Wat ons tot de vraag brengt: zijn hun nou zo sterk of zijn wij nou zoveel zwakker dan vorig jaar? Misschien wel allebei...

Frank Hoogenboom