Het tweede kon het ook tegen de reserves van Steenwijk niet bolwerken. Aan bord 1 raakte ondergetekende vanuit een London al snel wat in de verdrukking. Echte problemen waren het niet maar hadden het wel kunnen worden als zwart op zijn laatste zet voor zijn remiseaanbod het wat agressievere c5 had geprobeerd. Kort nadat ik remise had geaccepteerd werd ook aan bord 4 de vrede gesloten. Klaas van Meijeren had op de damevleugel een mooie pionnenfalanx opgezet en keepte op de koningsvleugel bekwaam alle kansen van wit. Misschien had hij nog door kunnen spelen, maar ook dan was remise de meest waarschijnlijke uitslag geweest. Aan de andere borden ging het mis. Albert Henk had aan bord 2 het probleem dat wit een pionnenmeerderheid op de damevleugel had die krachtig gesteund werd door de witte lopers. Hij koos ervoor alle pionnen op de ene overblijvende witte vrijpion na te ruilen en daarmee meteen ook de lopers van het bord te verwijderen. Helaas bleek het resterende witte paard veel sterker dan de zwarte loper die een steunpunt node moest missen. Het elegante Tc7 bleek beslissend. Han Jona zette op het derde bord een Alapin neer waar hij niet goed uit kwam. Zijn centrumpionnen gingen verloren en er kwam te weinig activiteit voor terug. Bovendien kwam zijn paard in een lastige penning terecht. Na de opstoot f5 was het snel met het witte verzet gedaan, en zo stonden we om 11 uur weer buiten, een illusie armer. In de laatste wedstrijd, op 8 april tegen Heerenveen, zal er gescoord moeten worden om niet met angst en beven de andere resultaten te moeten afwachten...

Frank Hoogenboom