Met enig lood in de schoenen vertrokken we maandag naar Akkrum waar we koploper Mid Fryslân te bestrijden kregen. Na een excursie door de buitenwijken van dit Friese dorp, landden we precies voor het café met die mooie naam. Nadat alle jeugdschakers en de luidruchtige bardame de speelzaal hadden verlaten, kon de wedstrijd een aanvang nemen. Of het aan deze ambiance lag of niet zal onbekend blijven, maar tot onze eigen verbazing stonden we binnen de kortste keren met 2-0 voor. Eerst vergiste Frans Westermanns tegenstander (bord 8) zich deerlijk waarna even later een fraai mat volgde, daarna was de beurt aan Frans Brouwer om, aan bord 2 nota bene, zijn opponent te verrassen met een aanval die zo uit de Marshall weggelopen leek:

Het bekerteam leed maandag een 2,5-1,5 thuisnederlaag tegen de mannen uit Heerenveen. Na het benauwde gelijkspel onlangs in de competitie was ons er natuurlijk veel aan gelegen ditmaal aan het langste eind te trekken. Het liep echter anders. Aan bord 2 meende Rob - met wit - met gepointeerd spel druk op de damevleugel te kunnen opbouwen. Na het venijnige Lg4 van zijn tegenstander moest hij echter belangrijke concessies doen. 
Henk had aan bord 3 inmiddels weinig te duchten en bereikte soepel een eindspel met zware stukken dat remise werd gegeven.
Nico leek aan bord 4 behoorlijke kansen te hebben na een weinig gebruikelijke lange rokade, maar hij kwam na het fijne Pa4 van zijn opponent slechts met de schrik - en remise - vrij. Ongeveer op het moment dat Rob remise gaf, sloeg Timo aan bord 1 een heilloze weg in. Hij meende de witte vrijpion op d4 te kunnen veroveren, maar bleek zich deerlijk vergist te hebben en moest de dame geven. Enkele zetten later was het gebeurd en dat al ruim voor 11 uur. Een schrale troost was dat het nu niet op snelschaken aankwam en dus een herhaling van het latertje in de vorige ronde werd vermeden.

Frank Hoogenboom

Nadat we de nodige nieuwbouwprojecten hadden omzeild, vond het eerste de speellokatie in Heerenveen en bereikte langs vele afgronden nog net een gelijkspel. Held van de avond was kopman Timo die van 8 tot 12 een pion voorstond en die tenslotte in een eindspel van paard tegen loper naar de overzijde wist te brengen. Daarmee was een 4-1 achterstand ongedaan gemaakt. Al vroeg in de avond, namelijk, had Frans Westermann, teamleider van ons wederom door ziekte geplaagde team, zich vooral tot zijn eigen frustratie aan bord 5 laten beetnemen, nog wel in een stelling waarover hij naar eigen zeggen 20 jaar eerder al eens had uitgelegd wat je vooral níet moest doen. Aan bord 8 hadden wij weer hoge verwachtingen van de op het laatste moment ingevlogen sterinvaller Anton Bakhuijsen, maar helaas, dit keer wist zijn tegenstander wel raad met zijn (onregel)matige openingsbehandeling. Al snel kon de man uit Lelystad geen vin meer verroeren (op het bord dan), en zelfs een stukoffer uit nood bood geen enkele verlichting.
Tegenover deze kommer en kwel stond tot dat moment slechts een correcte remise van Henk Valkema aan bord 4. Hij loste de openingsproblemen bekwaam op en kwam geen moment echt in gevaar. Uw verslaggever verging het aan bord 2 uiteindelijk een stuk minder. De hele avond vroeg ik me af wat ik had misdaan... Pas na thuiskomst constateerde ik dat je toch echt eerst moest rokeren in deze variant, maar ja, toen had ik al nodige kunst- en vliegwerk nodig gehad om de schade tot een pion te beperken. Twee onverstandige afruilen (mooie loper tegen paard en afruil naar een glad verloren pionneneindspel) beslechtten mijn lot. Ook Klaas van Meijeren leek er aan bord 6 niet best aan toe te zijn, gegeven de mooie lopers van zijn tegenstrever en zijn eigen dubbelpion. Een kleine combinatie leverde hem echter een pion op waarna hij zelfs beter leek te staan, maar ook hier was remise het resultaat, tussenstand 4-1 dus.
Hierna begon een indrukwekkende inhaalrace. Nu konden we al vroeg enige moed putten uit het voortvarende oprukken van de pionnen van Tromp-Willem van Urk aan bord 5. Ze kwamen zover dat ze de zwarte stukken op de koningsvleugel vrijwel alle bewegingsruimte ontnamen terwijl onze Urker met zijn dartele witte paarden en verreikende loper de zwarte vesting geselde. Dat moest wel goed aflopen en dat deed het tenslotte dus ook. En ook Nico Lemsom, die op het laatste moment bereid bleek naar bord 3 op te schuiven, kweet zich daar uitstekend van zijn taak! De gehele partij oefende hij een onaangename druk op de zwarte stelling uit en toen hij tenslotte de vijandelijke koning van zijn bescherming op de koningsvleugel had ontdaan, had hij de winstvarianten voor het uitkiezen. Restte dus nog de prima prestatie van Timo aan bord 1 en we konden opgelucht huiswaarts. 
Maandag 29 januari krijgt het bekerteam de gelegenheid tegen dezelfde tegenstander te bewijzen dat dit gelijkspel een vergissing was...

Frank Hoogenboom

Het eerste nam ruim afstand van F-Pion in een wedstrijd waarin het steeds aan de goede kant van de score bleef. 
Frans Westermann, die zichzelf eigenlijk vrij gepland had maar bij ontstentenis van Frans Brouwer te elfder ure toch moest aantreden, had aan bord 8 een eenvoudige avond. Nadat zijn tegenstander zich in de opening had vergist, liep hij hem totaal onder de voet. Het is prettig spelen met zo'n vroege voorsprong en zeker de zwartspelers dachten dat kennelijk, want van hen kwamen de scores! Rob Kamminga kwam aan bord 3 beter uit de opening en veroverde in het eindspel een kwaliteit die de winst garandeerde. Nico Lemsom hield goed stand aan bord 5 en sloeg toe toen de witte stukken wat teveel verspreid raakten over het bord. Tromp-Willem van Urk zat aanvankelijk aardig in de verdrukking aan bord 7 en zijn opponent had zelfs eeuwig schaak kunnen nemen, maar terwijl doorspelen op aanval beter leek, verzuimde hij kennelijk door te drukken, want toen ik even later weer keek, stond Tromp-Willem ineens glad gewonnen. Met al die mooie scores kon Timo Koffeman op het topbord met een gerust hart remise voorstellen. Remise was er ook voor ondergetekende, zij het dat ik thuis moest constateren dat ik toch wel degelijk gewonnen stond toen ik een zetherhaling toestond. Misschien speelde een rol dat ik in een eerdere partij eens remise had gekregen van deze tegenstander, terwijl hij juist gewonnen had gestaan! Ook Henk Valkema moest aan bord 6 in remise berusten, terwijl er gezien de gaten in de zwarte stelling meer in leek te zitten. Misschien dacht Johan ten Napel dat ook wel, maar hij beet zijn tanden stuk op de zwarte stelling en met een kwaliteit en pionnen minder redde hij het niet. Einduitslag 5,5-2,5.

Frank Hoogenboom

Nico Lemsom verhaalt hoe de mannen van BOB net niet voor een surprise wisten te zorgen....

Het viel nog niet mee 4 spelers te vinden die bereid waren "nu hij het weer zo lelijk vindt" noordelijk te reizen! Na veel heen en weer gebel was het uiteindelijk Johan die toezegde. Ik vertelde Johan nog dat het niet zo laat hoefde te worden.
Het moest, gezien de verschillen in ELO, toch wel lukken om van B.O.B. te winnen. Hoe anders dan gedacht verliep deze avond....
Het begon erg goed met een eenvoudige, doch voedzame, maaltijd in Kafee it wapen fan Fryslân, dat tegenover de speellocatie is gevestigd.
Daarna een hartelijke ontvangst van de mannen van Oentsjerk.

Al snel had Henk gewonnen, dat duurde maar 12 zetten (zie hierna). Die moest lang wachten want de andere partijen werden eerst beslist in de tijdnoodfase. Johan leek lange tijd op remise af te stevenen. Een zwak pionnetje werd hem uiteindelijk fataal.
Frans stond zo gedrukt dat hij haast geen vin meer kon verroeren. Hevige tijdnood van zijn tegenstander hielp wel een beetje om zich onder de
druk uit te spelen. Uiteindelijk wist Frans in het eindspel de overwinning veilig te stellen.
Dan moest het maar van mijn partij komen. Mijn tegenstander de jonge S. Kroon speelde geconcerteerd en maakte weinig fouten. Ik wel, gaf een
kwaliteit en de partij weg.

Dat betekende 2-2 en dus vluggeren. De wedstrijdleider, Jan Harm Dijkstra, had alles onder controle, en stelde de klokken in op 5 minuten p . p.
Toen de rook was opgetrokken was het weer 2-2. Henk en Nico wonnen de snelschaakpartij.
Jan Harm Dijkstra had ook de reglementen paraat en verklaarde Emmeloord tot winnaar.
De regel is namelijk dat als het snelschaken ook gelijk eindigt wordt gekeken naar de reguliere wedstijd. Het vierde bord valt als eerste af, dan is de
stand 2-1 voor Emmeloord omdat wij op het 2e en 3e bord gewonnen hebben.

Een onverwacht spannende, en erg lange, avond in Oentsjerk!

Nico Lemsom

Onze mannen in diep gepeins....